× 
Klik in dit venster
op: http://beeldmeditaties.nl
om naar die site over te stappen.

Sluit het venster om te blijven.

           
welkom menu contact zoeken
HeiligenkalenderHeiligen op naamPatroonheiligenHedendaagse namenMeer...
 Pater Dries van den Akker s.j., de auteur van de hagiografieën, overleed 30 oktober 2022
† ca 710  Bonitus van Clermont

Info afb.

Bonitus (ook Bon, Bonet, Bonnet, Bont) van Clermont, Frankrijk; monnik & bisschop; † ca 710.

Feest 15 januari.

Bonitus werd in het jaar 623 ergens in de Zuid-Franse landstreek Auvergne geboren. Hij was afkomstig uit een Romeinse magistratenfamilie. Zijn vader heette Theodatus en zijn moeder Slagria. In de tijd dat zij zwanger was van de toekomstige Bonitus viel haar een priester te voet met het verzoek om gezegend te worden. De vrouwe was hoogst verbaasd. Maar de priester stelde haar gerust: "Het is ook niet aan u, vrouwe, dat ik de zegen vraag - dat past nu eenmaal niet in de Heilige Kerk. Nee, ik vraag de zegen van het kind in uw schoot. Want dat zal straks een heilig mens en een licht voor Gods Kerk zijn."
Het was de bedoeling dat de kleine Bonitus in de voetsporen van zijn vader zou treden; daartoe werd hij aan het hof opgevoed: hij kreeg er een speciale opleiding in de rechten. Hij begon zijn carričre als kanselier van de Frankenkoning Sigebert III, die later als een heilige zou worden vereerd († 656; feest 1 februari). Toen al ging hij eerder te werk als een zachtmoedig priester dan als een strenge rechter, aldus zijn levensbeschrijving. Bonitus' oudere broer, Avitus († ca 689; feest 21 januari), was bisschop van Clermont in Auvergne. Toen deze zijn einde voelde naderen, vroeg hij de koning Theodericus († ca 690), die intussen Sigebert was opgevolgd, of hij Bonitus voor het bisschopsambt wilde afstaan. Zijn verzoek werd ingewilligd.

Ook als bisschop volhardde Bonitus in zijn religieuze levenswijze: hij vastte regelmatig, waarbij het herhaaldelijk voorkwam dat hij twee, drie, ja zelfs vier dagen helemaal niet at. Hij besteedde veel tijd aan gebed en was een vriend van zwijgen en stilte. Vreemdelingen ontving hij met liefde; niet omdat hij vanuit rijkdom van alles te geven had, maar juist omdat hijzelf ook arm was. Priesters drukte hij op het hart dat zij tempels van God waren en dat ze dienovereenkomstig moesten leven. Zijn bisschopsambt bracht hem geen geluk. Hij werd verteerd door scrupules. Tenslotte ried een vriend, een zekere Tillo, hem aan afstand te doen van zijn bisschopsambt. Dat deed hij. Op dat moment had hij er tien jaar opzitten. Hij kreeg een goede opvolger, Rodobertus geheten.
Het eerste wat Bonitus deed nadat hij zijn ambt had neergelegd, was een pelgrimstocht maken naar Rome om de graven van de apostelen te bezoeken. Hij keerde terug met een hele groep gevangenen aan wie hij de vrijheid had gegeven. Dat was overigens niet zonder slag of stoot gegaan. Het betrof hier mensen die in slavendienst hadden gestaan van vermogende heren. Bonitus had net zolang geijverd tot ze vrij gelaten werden. Hij haalde zich daarmee wel de blijvende wrok van de heren uit de bezittende klasse op de hals.

Eerst bleef hij vier jaar in Lyon wonen. Hij verrichtte talloze wonderen. Er kwam zelfs een blinde vrouw helemaal uit Engeland, Blada geheten, naar hem toe om hem te bedanken voor het feit dat zij van haar kwaal genezen was dankzij zijn gebed. Er wordt verteld dat de Heilige Maagd aan hem is verschenen. Dat zou gebeurd moeten zijn, toen hij zich in een stil hoekje van de St-Michaëlskerk teruggetrokken had om van daaruit aan de getijden deel te nemen. Zo merkte de koster hem niet op bij het afsluiten van de kerk. Nu was Bonitus alleen en kon hij de hele nacht in gebed doorbrengen. Plotseling was de kerk vervuld van licht en gezang. Een processie engelen en maagden trok van achter uit de kerk naar voren. Toen klonk de vraag: "Maar wie kan voor ons de Mis doen?" Daarop antwoordde de Heilige Maagd, die ook van de partij was, dat zich hier Bonitus in de kerk bevond, een betrouwbaar priester, aan wie men zoiets met goed fatsoen kon toevertrouwen. Bonitus kroop nog meer weg om niet gezien te worden. Maar het hemelse licht wist hem toch te bereiken.

Nog lange tijd nadien toonde men de afdruk die zijn knieën in de steen hadden achtergelaten. De harde steen was onder Bonitus zacht geworden! Men kleedde Bonitus in hemelse gewaden en zo droeg hij de Heilige Mis op. Aan het einde gaf men hem een hemels gewaad, zeer zacht en licht van stof, zoals men nog nooit had gezien. Nog jaren nadien bewaarde men dat kleed van Bonitus in de kerk.
Tenslotte trok hij zich terug in de het benedictijner klooster van Manlieu. Daar leidde hij het leven van een eenvoudige, onopvallende monnik. Hij stierf tenslotte op hoge leeftijd.
Hij werd later bijgezet in de kerk waar hij als bisschop had geresideerd. Toen men zijn gebeente verhief tot de eer der altaren, zodat het door het kerkvolk kon werden vereerd, beefde de kerk op haar grondvesten van heilig ontzag.


Bronnen
[000»jrb; 102; 122; 127»Bonet; 143»Bonet; 200/1»01.15; 280p:277; 300p:179.368; 500; Dries van den Akker s.j./2007.12.24]

© A. van den Akker s.j.

VoorwoordHoe wordt men heilige?
© AuteursrechtWoordenboek
LeeswijzerGastenboek
Bronnen