× 
Klik in dit venster
op: http://beeldmeditaties.nl
om naar die site over te stappen.

Sluit het venster om te blijven.

           
welkom menu contact zoeken
HeiligenkalenderHeiligen op naamPatroonheiligenHedendaagse namenMeer...
 Pater Dries van den Akker s.j., de auteur van de hagiografieën, overleed 30 oktober 2022
† 1095  Wulfstan van Worcester

Info afb.

Wulfstan (ook Ulstan, Vulstan, Wolfstan, Wolstan, Wulstan) van Worcester (ook van Warwick), Engeland; bisschop; † 1095

Feest 19 januari.

Hij werd geboren in 1008 in een adellijke familie te Long Itchington (Warwickshire). Hij kreeg zijn opleiding in de abdijen van Evesham en Peterborough. In 1038 ontving hij de priesterwijding. Hij trad in bij de benedictijnen die verbonden waren aan de kathedraal te Worcester. Daar vervulde hij de functies van voorzanger en prior. In 1062 werd hij - mede op aandringen van koning Edward de Belijder († 1066; feest 5 januari) - gekozen tot bisschop van Worcester. Vier jaar later werd hij gedwongen af te treden. In dat jaar, 1066, viel Willem de Veroveraar met zijn Noormannen Engeland binnen en nam de macht over. Hij had alleen maar vertrouwen in zijn eigen mensen, ook als het ging om bisschoppen. Hij dwong dus alle zittende Engelse bisschoppen af te treden, en liet Noormannen hun plaats innemen. Dat lot trof ook Wulstan. Hij pelgrimeerde naar het graf van Edward de Belijder die juist gestorven was vóór de inval van de Noormannen. Daar bad hij: ‘Ik aanvaard in alle nederigheid van harte mijn afzetting. Ik ben dus hier gekomen om mijn herdersstaf aan u terug te geven. U hebt ze mij immers toevertrouwd.’ Vervolgens plantte hij zijn staf op de stenen deksel van Edwards grafmonument. De steen gaf mee, en de staf bleef er rechtop in staan. Maar het was de aartsbisschop van Canterbury, Lanfranc († 1089; feest 28 mei), die zich verzette tegen Wulfstans vervanging. En zo was Wulfstan uiteindelijk de enige bisschop van vóór de verovering die zijn bisschopszetel behield.

Hij liet de oude kathedraal afbreken en bouwde een nieuwe die plaats bood aan de gelovigen die in grote getale op zijn prediking afkwamen. Een van die preken begon hij met de woorden: ‘Vrede roep ik uit! Ik zou geen fijner woord weten om te horen dan ‘Vrede!’ Er is geen beter ideaal om naar te streven dan ‘Vrede!’
Hij maakte zijn woorden ook waar. De Noormannen die Groot Brittannië hadden overmeesterd verkochten vele oorspronkelijke Engelse inwoners als slaven aan Ierse grootgrondbezitters. De haven van Bristol was een ware slavenmarkt en - transportplaats. Gesteund door zijn collega Lanfranc van Canterbury kreeg Wulstan het na lang ijveren voor elkaar een eind te maken aan de slavenhandel.
Hij was de eerste bisschop die regelmatig op visitatiereis ging door zijn bisdom. Hij liet kerkjes en schooltjes bouwen. Zijn middeleeuwse levensbeschrijver Guillaume de Malmesbury weet zelfs te melden dat hij op sommige dagen aan eten en drinken en bidden in het geheel niet toekwam, omdat duizenden kinderen naar hem toegebracht werden die hij de handen moest opleggen en zegenen met een kruisteken. Naar het schijnt was hij ook een barmhartig biechtvader, die door zijn liefdevol begrip vele zondaars op het rechte pad wist terug te krijgen. Een blind geworden kloosterzuster gaf hij door handoplegging het gezicht terug.
Logeerde hij in een klooster dan nam hij de taken op zich die elke broeder had uit te voeren. In alle eenvoud. Dat sprak des te meer, omdat hij van adellijke afkomst was. In het gewone maatschappelijke verkeer onthield de adel zich juist van dat soort werk; ze verlaagden zich niet tot de arbeid van lijfeigenen. Hij stond zijn monniken en priesters toe dat zij lang haar droegen tegen de winterkou. Strik genomen ging hij hiermee in tegen de voorschriften uit Rome.
Na 32 jaar bisschopsambt stierf hij, 87 jaar oud.
Hij werd heilig verklaard in 1203.

Verering & Cultuur
Hij is patroonheilige van het aartsbisdom Birmingham en van bisdom Worcester.

Afgebeeld
Hij wordt afgebeeld als bisschop (mijter, staf en tabberd); soms met een gans. Dat hangt samen met de volgende anekdote. Eens droeg hij in een klooster de mis op. Intussen werd er in de keuken een gans voor hem gebraden. De geur ervan drong tot hem door aan het altaar en het water liep hem in de mond. Op hetzelfde moment werd hij zich bewust van de verleiding tot gulzigheid en hij beloofde aan Onze Lieve Heer, aanwezig in het Heilig Sacrament op het altaar, dat hij zich nooit zou vergrijpen aan dergelijk aantrekkelijk vlees. Toen men het hem na de Mis voorzette deed hij dus net alsof hij er echt niet van hield.


Bronnen
[Gué.1880/1p:483-484; HLS.1978;Kib.1990; Lin.1999; Rge.1989; Dries van den Akker s.j./2018.01.19]

© A. van den Akker s.j.

VoorwoordHoe wordt men heilige?
© AuteursrechtWoordenboek
LeeswijzerGastenboek
Bronnen