×
Klik in dit venster
op: http://beeldmeditaties.nl
om naar die site over te stappen.
Sluit het venster om te blijven.
Info afb. |
Ludovico (gedoopt Arcangelo Palmentieri) da Casoria ofm, Napels, Italië; priester & stichter; † 1885.
Feest 30 maart.
In zijn geestelijk testament tekent hij op: ‘De Heer riep mij tot zich met de grootst mogelijke liefde en tederheid. Hij was het die mij leidde op al de wegen van mijn leven.’
Geboren op 11 maart 1814 in Casoria, een dorp bij Napels, leert hij aanvankelijk het vak van schrijnwerker. Op 1 juli 1832 treedt hij in bij de franciscanen en heet voortaan broeder Ludovico. Vijf jaar later ontvangt hij de priesterwijding en wordt benoemd tot docent filosofie en wiskunde voor de eigen opleiding in Napels.
In 1847 heeft hij een bijzondere mystieke ervaring die hijzelf ervaart als een uitzuivering. Vanaf dat moment besteedt hij de meeste zorg en aandacht aan armen en hulpbehoevenden. Hij begint bij zijn eigen medebroeders, en sticht voor hen een ziekenboeg: ‘La Palma’. Een weeshuis volgt. Plus een tehuisje voor doofstommen.
In 1852 begint hij een schooltje voor Afrikaanse jongetjes en meisjes, het ‘Opera dei Moretti’ (Werk voor de Zwartjes). Het betreft vrij gekomen of - gekochte slaafjes. Hij hoopt in stilte dat zij het verlangen krijgen om naar hun thuisland terug te keren en daar de liefde van Christus te verkondigen, zoals zij die zelf hier in Italië ontvangen hebben.
Zijn oversten raden hem aan leken te vinden die zijn werk overnemen en voortzetten. Zo sticht hij eerst de Congregatie van de grijze Broeders van Liefde (genoemd naar de kleur van hun habijt) en drie jaar later de Zusters van St. Elisabeth. De broeders bestaan niet meer, maar de zusters zijn nog altijd actief in Italië en onder de Italiaanse immigranten in de Verenigde Staten.
Met een aantal medebroeders reist hij begin 1866 naar de missiepost van Scellal in Soedan. Eenmaal terug begint hij in Napels een ‘bedelaarsproject’ met de bedoeling de straatschoffies een betere toekomst te geven; hij zet een tehuis op voor bejaarden, ontmoetingscentra, schooltjes, landbouwprojecten, hospitaaltjes voor zieke kinderen, stichtingen die financiële hulp kunnen bieden, uitgeverijtjes, muziekgezelschapjes… Culturele vorming neemt bij hem een grote plaats in. Hij ziet daarin een bevoorrecht middel tot emancipatie. In 1871 opent hij een tehuis voor blinden en doven … in Assisi. In Florence bouwt hij een kerk ter ere van het Heilig Hart.
Op 30 maart 1885 overlijdt hij in Napels. Paus Johannes Paulus II verklaart hem zalig op 18 april 1993. Zijn heiligverklaring door paus Franciscus volgt op 23 november 2014.
© A. van den Akker s.j. / A.W. Gerritsen