 |
 |
 |
 |
 |
 |
||
| welkom | menu | contact | zoeken |
×
Klik in dit venster
op: http://beeldmeditaties.nl
om naar die site over te stappen.
Sluit het venster om te blijven.
 Info afb. |
Clara van Montefalco (kloosternaam de Cruce of van het Kruis) oesa, Italië; kloosterlinge; † 1308
Feest (12 & ) 17 (& 18) augustus.
Zij werd rond 1268 geboren in het Italiaanse plaatsje Montefalco, niet ver van Spoleto. Van jongs af aan voelde zij zich bijzonder aangetrokken tot het religieuze. Op zesjarige leeftijd al voegde zij zich bij haar zus Johanna van Montefalco († 1291; feest 22 november) die op dat moment overste was van het plaatselijke klooster van Heilig Kruis (Santa Croce). De zusters leefden volgens de regel van de tertiarissen van Sint Franciscus. Anderen menen echter dat het de regel was van Sint Augustinus. Hoe dan ook, in 1290 werd zij abdis in datzelfde klooster. Daar legde zij zich toe op een Godgewijd leven van uiterste soberheid en gestrengheid; van nederigheid en bescheidenheid. Weinstein en Bell wijzen er op dat er in die tijd meer vrouwen waren die een heroïsch religieus leven leidden, niet alleen door zich toe te leggen op persoonlijke devotionele praktijken, maar ook door armen te helpen en mensen met wijze raad en daad bij te staan. Zij leefden in de tijd dat de Renaissance in opkomst was. De rijkdom van de burgers in de steden nam toe, waardoor velen zichzelf in hun gevoel van eigenwaarde begonnen te verheffen en te overschatten.
Zij had een grote devotie voor het lijden van Christus. Naar het schijnt hebben kerkelijke prelaten na haar dood haar hart opengesneden. Dit wordt herdacht op 30 oktober: Impressio Crucifixi in corde Santae Clarae (Afdruk van het kruis in het hart van Sint Clara). Daarin troffen ze aan een afdruk van Jezus’ lijdenssymbolen: aan de ene kant het kruis met de spijkers, de sponsen de rietstok; daar tegenover: de gesel met vijf strengen, de geselkolom en de doornenkroon. Bij het opensnijden van haar gal bleken daarin drie galstenen te zitten. Merkwaardig was - aldus de documenten - dat willekeurig twee stenen opwogen tegen de derde. Men zag hierin een symbolische verwijzing naar de Heilige Drie-Eenheid.
Niet allen tijdens haar leven werden op haar gebed vele zieken van hun kwalen genezen, ook na haar dood. Talloos zijn de berichten van wonderbaarlijke gebedsverhoringen. Zo zou zij een vijfjarig jongetje dat thuis dodelijk was verongelukt onder omvallend huisraad, tot het leven hebben teruggebracht. Ook bij een verdronken meisje van zes jaar wist zij weer de levensgeesten op te wekken. Een plaatsgenoot van haar, een zekere Cecchus Spei, had van zijn geboorte af mismaakte voeten, waardoor hij op eigen kracht niet overeind kon blijven staan. Hij nam zijn toevlucht tot het graf van de heilige Clara, en na enkele ogenblikken van intens gebed voelde hij hoe er kracht kwam in zijn voeten, en voor het oog van de verbijsterde aanwezigen bleek hij ineens te kunnen lopen. Een andere plaatsgenoot die Antonius heette, had een verlamde linkerknie, zodat ook hij niet kon staan. Hij werd van zijn kwaal verlost op het graf van Sint Clara.
Zij werd heilig verklaard in 1881.
Patronaten
Vooral door de vermelde wonderen die op haar graf plaats vonden, is zij patrones geworden van allen die aan voetkwalen - en met name klompvoeten - lijden.
© A. van den Akker s.j.
