× 
Klik in dit venster
op: http://beeldmeditaties.nl
om naar die site over te stappen.

Sluit het venster om te blijven.

           
welkom menu contact zoeken
HeiligenkalenderHeiligen op naamPatroonheiligenHedendaagse namenMeer...
 Pater Dries van den Akker s.j., de auteur van de hagiografieën, overleed 30 oktober 2022
† 618  Eugenius van Tyrone

Info afb.

Eugenius (ook Eoghain, Eoghan of Owen) van Tyrone, Ierland; abt & bisschop; † 618.

Feest 23 augustus & 16 oktober.

Eugenius was waarschijnlijk een verlatijnsing van zijn oorspronkelijk Gaelic naam. Hoe die luidde, is niet meer te achterhalen. Tegenwoordig is de Grieks-Latijnse naam Eugenius weer aangepast aan de Keltische tongval en 'Eoghain' geworden, uitgesproken als 'Owen'.
Als jongen werd hij geroofd en meegenomen naar Wales. Daar werd hij in veiligheid gebracht door de abt van klooster Rosnat (ook Rosneat); andere bronnen menen door abt Whithern van Galloway.
Er zijn tradities die menen, dat hij als geloofsverkondiger werkte in Bretagne op het vasteland. Hij zou daar in gezelschap zijn geweest van twee jongens, die later allebei als heilige zouden worden vereerd: Tighernach, de latere abt van Clones († 550; feest 5 april) en Coirpre, de latere abt van Coleraine.

Gezien de overgeleverde sterfdata van Tigernach en Eugenius ligt het niet voor de hand, dat eerstgenoemde nog een jongen was, toen Eugenius reeds de volwassen leeftijd had bereikt. Andersom lijkt waarschijnlijker. Nog waarschijnlijker is, dat hier twee heiligen met de naam Eoghain door elkaar worden gehaald.

Later vinden we Eugenius terug aan het hoofd van het Ierse klooster Kilnamanagh in Wicklow; het had een beroemde school, waar hij aan het hoofd stond. Tot zijn leerlingen behoorde o.a. zijn neefje Kevin, de latere abt van Glendalough († 618; feest 3 juni). Over deze beroemde abt is een verhaal, waar Eoghain terloops in wordt vernoemd.

'De heilige Kevin was nog jong, maar hij stond reeds bij oudere heilige mannen hoog aangeschreven. Eens zwierf hij door eenzame gebieden, toen hij op een dag in een dal kwam, dat ingebed lag tussen de hellingen van twee bergen; er stroomde een lieflijk watertje. Er liggen daar namelijk twee meren; en er vloeien heldere beekjes van de bergen omlaag naar elkaar toe. Door dit dal trok hij omhoog, tot waar het snmaller werd. Daar had je een meer dat de voet van de berg met zijn water bevloeide. Dit dal heette destijds in het Iers 'Gleand De'; tegenwoordig heet het 'Gleand da Loch': 'Dal der Twee Meren'. Sint Kevin ging aan het meer in een holle boom wonen. Hier leidde hij een uiterst hard bestaan. Slechts een enkele keer verliet hij zijn boom om wat kruiden te verzamelen, waarbij hij dan een slok water dronk. Zo zag zijn dagvulling eruit.

Eens dreef een koeienjongen van een naburige meierij - de desbetreffende meier heette Bi - zijn koeien naar de wei in het dal waar Sint Kevin als kluizenaar leefde. God wilde zijn dienaar Kevin aan de mensen bekend maken; daarom beschikte Hij het zo, dat één van de koeien uit die kudde elke dag naar het hol van Kevin toeging; daar begon ze dan het gewaad van de heilige te likken. Als ze 's avonds het loeien hoorde van de kudde die zich lekker te goed had gedaan aan het groenen gras, en de kreten van de jongen die de beesten voortdreef, dan voegde ze zich met blijde sprongen weer bij de kudde, en liep voorop terug naar huis. Elke dag weer trok de kudde van omhoog naar het dal, en elke dag ontglipte zij de kudde om naar de man Gods te gaan en te doen wat ze die eerste dag had gedaan. Door de mantel van de heilige aan te raken bleek zij melk te geven in ongelooflijke hoeveelheden. De melkers verbaasden zich over zoveel stromen melk, en ze vertelden ervan aan hun meester. Deze sprak tot de herder: "Houd haar eens scherp in de gaten, want ik wil weten waar ze zoveel zegen vandaan heeft."

De volgende dag liet de herder zijn kudde over aan de herdersjongen en was van plan consequent achter die koe aan te gaan. Deze nam haar gewone route naar de holle boom waar Sint Kevin zich bevond. Toen hij bemerkte hoe die koe het kleed van de heilige stond te likken, was hij verbijsterd. Hij dreef haar vandaar weg en begon uit te varen tegen de heilige, zoals boeren dat dan doen. Dat zinde Sint Kevin helemaal niet, want hij was bang dat deze man zijn verblijfplaats zou verraden. De herder ging weg en dreef zijn vee naar huis. Toen ze op de hoeve aankwamen maakte zich een soort dolheid van de koeien en kalveren meester; ze schenen elkaar niet meer te kennen, en de moederkoeien dreigden kun kalfjes te doden. In paniek rende de herder naar zijn meester en vertelde wat hij ginds in het dal had gezien. Op diens bevel snelde de herder onmiddellijk terug naar Sint Kevin, viel voor hem op de knieën en smeekte om vergeving. De heilige bezwoer hem zijn mond te houden, en inderdaad beloofde de herder plechtig dat hij hem niet zou verraden. Maar de heilige besefte niet, dat die meester het verhaal al had doorverteld. De herder kreeg bij de vergiffenis ook nog wijwater mee. Toen hij bij thuiskomst daarmee de koeien en kalveren besprenkelde, herkenden zij elkaar weer en leefden weer in de aloude goede verstandhouding met elkaar, en bleken weer tam. Het bericht over Sint Kevin ging als een lopend vuurtje door de omgeving. Ook een paar oudere heiligen die hem al kenden - namelijk Eogan, Lochan en Enna, kwamen nu te weten dat hij in dat eenzame dal leefde. Ze gingen naar hem toe en brachten hem tegen zijn wil terug naar hun klooster.'

Nog weer later stichtte Eugenius een kerk in de Ierse plaats Ardstraw. Vandaar uit werd hij benoemd tot bisschop van Tyrone. Dit graafschap was genoemd naar een vorst uit de O'Neill-dynastie: Eoghain. Tyrone is een samentrekking van Tir-Eoghain = 'Land van Eoghain'.


Bronnen
[008»10.16;118p:51;;160; Dries van den Akker s.j./2000.04.02]

© A. van den Akker s.j.

VoorwoordHoe wordt men heilige?
© AuteursrechtWoordenboek
LeeswijzerGastenboek
Bronnen