× 
Klik in dit venster
op: http://beeldmeditaties.nl
om naar die site over te stappen.

Sluit het venster om te blijven.

           
welkom menu contact zoeken
HeiligenkalenderHeiligen op naamPatroonheiligenHedendaagse namenMeer...
 Pater Dries van den Akker s.j., de auteur van de hagiografieën, overleed 30 oktober 2022
† 303  Demetrius van Thessalonika

Info afb.

Demetrius (ook Dimitri) van Thessalonika (ook Grootmartelaar), Griekenland; martelaar; † 303.

Feest 9 april & 8 oktober & 26 oktober (oosterse kerk).

In de oosterse kerk wordt hij na Sint Joris beschouwd als de grootste soldatenheilige. Maar het verhaal over zijn militaire loopbaan berust naar onze historische maatstaven hoogstwaarschijnlijk op legende. Wellicht was hij een diaken die in Sirmium, Dalmatië (= het huidige Sremska Mitrovica, Servie), ten tijde van de christenvervolgingen onder keizer Diocletianus (284-305), omwille van Christus de marteldood onderging.

Legende
Hij werd in de Griekse stad Thessalonika geboren uit welgestelde ouders. Zij waren reeds christen. Aanvankelijk had het ernaar uitgezien dat ze helemaal geen kinderen konden krijgen. Ze beschouwden hem dan ook als een bijzonder godsgeschenk en besteedden de grootste zorg aan zijn opvoeding. Zijn vader was de opperbevelhebber van de strijdkrachten in Thessalonika en bij zijn dood mocht zijn zoon, Demetrius, zijn plaats innemen. Bij die gelegenheid drukte keizer Maximianus (285-305), die een bekend christenhater was, hem op het hart er vooral op toe te zien, dat de christenen in Thessalonika opgespoord, gearresteerd en uitgeroeid zouden worden.

Maar Demetrius volgde dit bevel niet op. Integendeel hij verkondigde openlijk in de stad zijn geloof in Christus! Toen dit de keizer ter ore kwam, was hij woedend. Op de terugweg van een geslaagde veldtocht op de Balkan, ging hij expres langs Thessalonika om poolshoogte te nemen. Hij liet Demetrius voor zich verschijnen en ondervroeg hem vooral naar zijn geloofsovertuiging. Voor de keizer verklaarde Demetrius in alle openheid dat hij christen was, en dat hij de godsdienst van de keizer eerder een zielige afgodendienarij vond. De keizer was woedend en liet hem in de gevangenis werpen. Demetrius wist heel goed wat hem verder te wachten zou staan. Daarom vertrouwde hij de zorg voor al zijn bezittingen toe aan de beste dienaar van zijn hele huishouding, Lupus genaamd. Hij zei hem alles te verkopen en de opbrengst aan de armen te geven. Toen verdween hij achter slot en grendel, blij dat hij Christus kon navolgen in zijn lijden.
In de gevangenis verscheen hem een engel van de Heer met de woorden: "Vrede zij met jou; je zult lijden voor Christus: wees moedig en hou vol!" Na een paar dagen stuurde de keizer een paar soldaten naar de gevangenis met de opdracht Demetrius ter dood te brengen. Zij troffen hem aan in gebed en doorboorden hem onmiddellijk met hun speren.
Die nacht kwamen er in het geheim christenen die zijn lijk weghaalden om het eerbiedig te begraven. Vanuit zijn graftombe vloeide wonderlijke olie naar buiten, waarmee zieken beter gemaakt konden worden. Op de plaats van zijn graf verrees al spoedig een bescheiden kerkje.

Verering & Cultuur
Maar enige tijd daarna begon een edelman uit Illyrië (= het huidige Bosnië) te lijden aan een ongeneeslijke ziekte. Hij nam zijn toevlucht tot het heilig stoffelijk overschot van Sint Demetrius en werd wonder boven wonder weer helemaal beter. Uit dankbaarheid liet hij in plaats van het oude kerkje een veel grotere bouwen. De heilige verscheen hem tot twee keer toe.

De eerste keer was, toen keizer Justinianus († 548; feest 14 november) de relieken van de heilige wilde overbrengen naar de hoofdstad Constantinopel. Toen sprong er een vonk van de sarcofaag en een stem sprak: "Laat ze daar staan en raak ze met geen vinger aan!" Zo bleven de relieken van Demetrius voor altijd in Thessalonika.

In de loop van de geschiedenis is Demetrius zelf ingesprongen als een vijand de stad dreigde te veroveren.
Toen de Russen op 26 oktober 1581 Siberië veroverden, beschouwden ze hem als de beschermheilige van dat land.
Hij geniet vooral verering in de Griekse plaats Saloniki, waar vanouds een prachtige kerk naar hem is genoemd.


Bronnen
[Bei.1983; Bly.1986p:199; Gri.1974; Dries van den Akker s.j./2007.09.29]

© A. van den Akker s.j.

VoorwoordHoe wordt men heilige?
© AuteursrechtWoordenboek
LeeswijzerGastenboek
Bronnen