Pater Dries van den Akker s.j., de auteur van de hagiografieën, overleed 30 oktober 2022

Bij de oude Noord-Europese volkeren, als Germanen en Kelten, was de ever een heilig dier. Het symboliseerde kracht en moed. Jonge strijders werden 'evers' genoemd, en zelfs vorsten. Goden als Wodan (of Odin), Freyr en Freyja reden erop. Hun behoorden de evers toe, vooral Freyr, godin van de oorlog en de vruchtbaarheid.

Bij de Kelten symboliseerde de kop van de ever gezondheid en bescherming tegen gevaar. Men dacht immers dat alle eigenschappen in het hoofd zetelden en van daaruit zich in het lichaam verspreidden.

Omdat het wilde zwijn zo dierbaar was aan de Germaanse godenwereld, werd het van de weeromstuit door de christenen als een symbool van de duivel gezien. Temeer, omdat vanuit de Joodse cultuur het zwijn als onrein dier bekend stond. Tot in onze dagen is 'zwijn' eerder een scheldwoord dan een compliment...