× 
Klik in dit venster
op: http://beeldmeditaties.nl
om naar die site over te stappen.

Sluit het venster om te blijven.

           
welkom menu contactzoeken
HeiligenkalenderHeiligen op naamPatroonheiligenHedendaagse namenMeer...
 Pater Dries van den Akker s.j., de auteur van de hagiografieën, overleed 30 oktober 2022
† eind 6e eeuw  Derrien van Bretagne en Neventer

Info afb.

Derrien (ook Derchan, Derhen, Derian, Derianus, Derien, Dérien, Dorgen of Erchant) van Bretagne, Frankrijk; pelgrim met Neventer (ook Niventer); † eind 6e eeuw.

Feest 7 & 14 februari & 7 mei (Neventer).

Volgens Garaby leefden Derrien en Neventer niet in de 6e, maar in de 4e eeuw. Ze waren afkomstig van de Britse eilanden en maakten een pelgrimsreis naar Jeruzalem, waar ze nog door Sint Helena († ca 328; feest 18 augustus) zelf hartelijk zouden zijn onthaald.

Er is een oude traditie die veronderstelt dat hij dezelfde is als koning Audren die aan Sint Guigner in Armorica een stuk land schenkt om er een kloostervestiging te beginnen. Dit is zeer onwaarschijnlijk, omdat Sint Guigner  leefde halverwege de 5e eeuw. Te laat, als Derrien en Neventer in de 4e eeuw leefden; en te vroeg voor de 6e eeuw. Bovendien zou Derrien als Brit een stuk land moeten hebben gehad aan de overkant van Het Kanaal…? Waarschijnlijk ging demiddeleeuwse verteller af op de klankovereenkomst tussen Derrien en Audren.
[vgl. Gby.1991p:540]

Bij terugkomst bezoeken ze te Nantes het graf van de jonge martelaren Donatianus en Rogatianus († ca 287; feest 24 mei). De bisschop van de stad nodigt ze bij zich uit in zijn woning en geeft ze paarden om Brest te kunnen bereiken. Vandaar zullen ze de oversteek maken naar huis. Juist als zij er aan komen, zien ze hoe een edelman probeert zich van het leven te beroven door van de rotsen in de rivier te springen. Ze schieten hem te hulp en brengen hem veilig en wel op het droge. Het blijkt de plaatselijke vorst te zijn, Elorn, vader van de toekomstige heilige Riock († 6e eeuw; feest 12 februari). Het leven wordt hem door een monstrueuze, alles verslindende draak zo zuur gemaakt dat hij geen uitweg meer zag… We laten de legende aan het woord.

De koning van Brest Bristokus had het met het ondier op een akkoordje gegooid: elke zaterdag zou hem een levend wezen geofferd worden, mens of dier. Maar het lot was intussen al zo vaak op de onderdanen en de veestapel van Elorn gevallen, dat hij bijna niets meer over had: één voor één zag hij zijn dierbare mensen en dieren ten offer vallen aan de onverzadigbare vraatzucht van het monster. Uit pure wanhoop wierp hij zich van de rotsen in de rivier Dour-Doun (= 'diep water'; de huidige Elorn). Juist op dat moment kwamen er twee heilige pelgrims terug van hun reis naar het heilig Land: Sint Derrien en Sint Neventer. Zij waren er getuigen van, hoe de ongelukkige heer Elorn zich van het leven probeerde te beroven. Onverwijld schoten ze te hulp en ze wisten de drenkeling behouden en wel weer aan land te brengen. De beide heiligen zeiden dat ze een probaat middel wisten tegen het monster: Elorn moest zich tot de christelijke godsdienst bekeren, en zich laten dopen. Maar daar schrok de vorst voor terug. Wel stemde hij erin toe, dat zijn vrouw, zijn zoon en alle andere personeelsleden van zijn huishouding die hun toevlucht tot Christus wilden nemen, zich mochten laten dopen. Bovendien beloofde hij, dat er op zijn landgoed een kerkje gebouwd mocht worden.
Vervolgens gaven de beide pelgrims de kleine Rioc de opdracht het monster aan de leiband te nemen. 'En dat - aldus een oude beschrijving - terwijl het een huiveringwekkend beest was, zo log als een paard, met een kop die het meeste weg had van een haan, of liever van een basilisk, een soort griezelige slangenkop; alleen al met zijn stank en zijn blik was het in staat andere levende wezens te doden.' In het bijzijn van Elorn wierpen ze de draak in zee bij het plaatsje Pontuzval in Plonéour-Trez; vervolgens voeren ze af naar Brest.

Verering & Cultuur
In Bretagne zijn er zeker drie plaatsen met de naam Saint-Derrien, één in Finistère, en twee in Côtes-du-Nord). Daarnaast wordt hij o.a. vereerd te Commana.

Patronaten
Zijn voorspraak wordt ingeroepen tegen inwendige kwalen. Kinderen die aan kolieken leden zette men op het altaar van een aan hem toegewijde kapel. Als tegenprestatie moest de peetmoeder een zorgvuldig gesponnen draad afstaan die een spinrokken compleet kon vullen.

Neventer leeft voort in de plaatsnamen Plounéventer (= ‘Neventerparochie’ Finistère),  Selventer en Plaintel (= inkorting van Pleentel resp. van Pleneetel, verbastering van Ple-Neventer): beide laatst genoemde plaatsen in Côtes-du-Nord. In Plouneventer wordt op de eerste zondag van mei een pardon (= boetprocessie gehouden)


Bronnen
[Aut.1986p:9»D.24»N.; BeL.1936p:192; DSB.1979p:107»D.281»N.; Gby.1991p:69. 539.541; Lo1.1838p:XLVII; Pzc.2002p:158»N.209»D.; Dries van den Akker s.j./2010.03.13]

© A. van den Akker s.j. / A.W. Gerritsen

VoorwoordHoe wordt men heilig?
© AuteursrechtWoordenboek
LeeswijzerGastenboek
Bronnen