× 
Klik in dit venster
op: http://beeldmeditaties.nl
om naar die site over te stappen.

Sluit het venster om te blijven.

           
welkom menu contact zoeken
HeiligenkalenderHeiligen op naamPatroonheiligenHedendaagse namenMeer...
 Pater Dries van den Akker s.j., de auteur van de hagiografieën, overleed 30 oktober 2022
† ca 560  Ciaran van Saighir

Info afb.

Ciaran van Saighir (ook van Saigher of van Seirkieran), Ierland; kluizenaar & abt; † ca 560 (of nog in de 5e eeuw).

Feest 5 maart.

Geschiedenis

Kieran was afkomstig van Clear Island in het uiterste zuiden van Ierland. Volgens de overlevering was hij een leerling van Sint Patrick; studeerde in Tours en Rome en bleek bij terugkomst bisschop gewijd. Hij leidde het leven van een kluizenaar in Ossory, gelegen in het hart van Ierland. Daaruit groeide klooster Saighir of Saigher (Seirkieran = Kieran's klooster).

Legende

"Nadat de heilige Ciarŕn in Rome tot bisschop was gewijd, maakte hij zich op om naar Ierland terug te keren. Patrick zou hem later volgen. Deze zei nu tot hem: 'Ga naar de bron die in het hart van Ierland ligt, precies op de grens van noord en zuid. En vestig daar je klooster.' Maar Ciarŕn antwoordde: 'Ik ken daar geen plek met een bron.' Maar Patrick hield aan: 'Mijn beste broeder, ga erheen en God zal met je zijn. Hier heb je een klokje dat je onderweg gezelschap zal houden. Maar het zal geen geluid geven, tot je bij die bron gekomen bent. Op dat moment zal het helder beginnen te klingelen. Over dertig jaar kom ik je daar gezelschap houden.' Daarop kusten de beide broeders elkaar ten afscheid. Ciarén toog naar Ierland, terwijl Patrick in Italië bleef.

God leidde de heilige Ciaran naar de bron Fuaran. Daar begon het klokje van de man Gods helder en hard te klingelen. (Van toen af aan noemde men het 'Ciaran's bourdon'; men hield het in ere in de stad en de wijde omgeving. Het diende ter bescherming van de volksleiders, van de armen; en bij de verering der heiligen van het klooster. Het klokje was destijds al gegoten voor Patrick's leermeester, bisschop Germanus). De bron ligt, zoals gezegd in het grensgebied tussen Noord- en Zuid-Ierland, en dan iets meer naar het zuiden, in de streek van de clan Hele.

Daar begon Ciaran het leven van een kluizenaar te leiden. Want het gebied was eenzaam: het bestond uit bossen, niets dan bossen. Uit het hout dat er voorhanden was, begon hij een armelijk hutje te bouwen, dat hem als cel moest dienen. Dat was het begin van het klooster. Later zou daar onder Gods leiding een hele stad uit groeien; die heet tegenwoordig Sierkieran.

Bij aankomst op die plek was Ciaran eerst eens rustig onder een boom gaan zitten. Maar daar lag al een bijzonder wild everzwijn. Maar die vluchtte verschrikt weg bij het zien van een mens. Maar God verzachtte zijn hart, en tenslotte keerde hij naar de Godsman terug, en trad in zijn dienst; hij werd zijn eerste leerling-monnik. Want voor de ogen van de man Gods begon het everzwijn met zijn hoorns gras en takken los te woelen voor de bouw van de cel. Er was verder nog niemand anders bij, want Ciarabn was er destijds helemaal alleen op uit getrokken. Maar stilaan kwamen er steeds meer dieren uit hun schuilplaats in het woud tevoorschijn om zich bij hem aan te sluiten: een vos, een das, een wolf en een reekoe. Zij blijven in zijn buurt en gehoorzaamden de heilige man in alles, precies als monniken.

Maar op een dag nam de vos de schoenen weg van de heilige abt Ciaran en bracht ze naar zijn vroegere hol, diep in het bos, met de bedoeling ze daar op te vreten. De vos was het slimste en listigste beest van alle dieren daar. Toen de heilige vader Ciaran erachter kwam stuurde hij één van zijn leerlingen of monniken, de das namelijk, achter de vos in het bos aan met de opdracht zijn broeder naar huis terug te brengen. De das kende het bos op zijn duimpje; hij gehoorzaamde en ging dus linea recta naar het hol van zijn broeder, de vos. Hij trof hem juist op het moment dat deze wilde beginnen de schoenen van zijn meester op te peuzelen. De das begon hen in zijn oren en staart te bijten, rukte hem plukken haar uit en dwong hem zo met hem naar hun klooster terug te gaan en boete te doen voor zijn diefstal. In arren moede gehoorzaamde de vos en zo kwamen vos en das met de schoenen waar niets aan mankeerden bij de cel van hun heilige meester aan op het moment van de noon, het middaggebed om drie uur. 'Waarom heb je dat gedaan, broeder? Zoiets dien monniken toch niet? Moet je ons water zien: het is van uitstekende kwaliteit en er is voor ieder in overvloed. En dat geldt ook voor het eten. En als je voor de verandering eens vlees had willen eten, wat bij je natuur hoort, dan hadden we de goede God erom gebeden en dan had Hij zelfs van de takken van de bomen hier vlees voor je kunnen bereiden.' Daarop smeekte de vos om vergiffenis, deed boete en at niets tot zijn meester hem er weer toe uitnodigde. Van dat moment af deelde hij weer gewoon in het leven van de anderen in de gemeenschap.

Later kwamen er nog veel meer volgelingen naar het klooster. Maar de dieren waarover we vertelden bleven er hun hele verdere leven wonen, want de heilige had er plezier in ze bij zich te zien."

Gaat het hier letterlijk over dieren? Oude legendes rond de Keltische kluizenaars leggen er vaak de nadruk op dat zij vriendschap sloten met de dieren in navolging van hun eerdere collega's in de Egyptische en Syrische woestijn. Het kan ook zijn dat het hier gaat over monniken, die de voornaam van een dier hadden (zoals bij ons nog voorkomen namen als Everhard, Ber(e)nhard, Wolfhard enz.); wellicht waren die dierennamen bijnamen?

Kieran stichtte ook een gemeenschap voor vrouwen, die hij plaatste onder de leiding van zijn moeder, Liadan. Hij zou gestorven zijn te Saigher. Hij is patroon van het bisdom Ossory in Ierland.

Volgens sommigen is hij dezelfde als Piran (of Péran) van Wales en Sezin van Bretagne.


Bronnen
[000» Ké 008; 011; 117» Kieran; 118p:4» Kieran; 122» Kieran; 316p:218; 339p:103]

© A. van den Akker s.j.

VoorwoordHoe wordt men heilige?
© AuteursrechtWoordenboek
LeeswijzerGastenboek
Bronnen