 |
 |
 |
 |
 |
 |
||
| welkom | menu | contact | zoeken |
×
Klik in dit venster
op: http://beeldmeditaties.nl
om naar die site over te stappen.
Sluit het venster om te blijven.
 Info afb. |
Hunfrid (ook Humphrey, Humfrid, Humfried, Humfroi, Hunfridus of Huntfrid) van Thérouanne osb, Artois, Frankrijk; bisschop; † 871.
Feest 8 maart & 13 april (overbrenging relieken 1008).
Hij was met het oog op zijn vorming reeds op zeer jonge leeftijd toevertrouwd aan de benedictijner abdij van Prüm in de Duitse Ardennen. Zulk een gang van zaken was in de vroege middeleeuwen niet ongebruikelijk. Het was voor hooggeplaatste ouders, die een carrière wilden voor hun kinderen, praktisch de enige manier om hen een opleiding te laten volgen. Niet zelden werd het kind om welke reden dan ook voorgoed aan het klooster geschonken: in zo'n geval sprak men van een oblaat. Vaak bekleedde zo'n oblaat later een hoge kerkelijke positie.
Op dat moment stond de abdij van Prüm op het toppunt van haar roem. In 856 werd Hunfrid de zeventiende bisschop van Thérouanne. Hij volgde Folquinus (Volkwin) op. Zijn keuze werd door de vorst Karel de Kale bekrachtigd.
Het was tijdens zijn ambtsperiode dat de Noormannen verschrikkelijk huishielden in Noord-Frankrijk. Vandaar dat hij ook wel wordt genoemd 'de bisschop in de storm'. Het schijnt dat Hunfrid een toonbeeld van onverschrokkenheid en moed was voor zijn mensen. Hij troostte waar hij kon. Intussen had hij de paus, Nicolaas I, laten vragen om weer naar de rust van zijn eigen klooster in het afgelegen Prüm te mogen terugkeren. Maar de paus antwoordde dat hij een veel te goed leidsman was; netzomin als het een stuurman paste het schip bij zwaar weer te verlaten, zo hoorde het ook niet dat een leidsman zijn kudde in de steek liet.
Toen de rust in 862 was weergekeerd, verspreidde hij in heel zijn bisdom de devotie voor het feest van Maria ten Hemelopneming, in die tijd nog lang geen algmeen erkend kerkelijk feest.
Intussen zien wij hem ook deelnemen aan regionale concilies en bisschoppenvergaderingen. Het uitzicht op rust en teruggetrokken contemplatief leven is helemaal gedaan, wanneer hij ook nog de leiding krijgt over het nabij gelegen klooster St-Bertin in de stad St-Omer. Ook hier was hij bisschop in de storm, omdat hij ten strijde trok tegen allerlei vormen van verwording in de kloosters. Van deze functie werd hij alweer na twee jaar ontheven door toedoen van Karel de Kale; deze was gebeten op Hunfrid, omdat hij niet openlijk zijn zijde had gekozen in zijn conflict met zijn tegenstander Graaf Boudewijn van Vlaanderen met de IJzeren Arm. In Hunfrid's plaats kwam Karel's vriend Hilduïnus.
Uiteindelijk stierf Hunfrid op 8 maart 871. In 1008 (op 13 april?) werden Hunfried's relieken door bisschop Johannes overgebracht en bijgezet onder het altaar in de Mariakerk.
Daar bleven zijn relieken totdat Karel V in 1553 de stad verwoestte. Toen werd zijn hoofd overgebracht naar St-Omer en de rest naar Ieper. Deze laatste heilige resten werden in 1563 door de anti-roomse geuzen verbrand.
Overigens is de bisschopsstad Thérouanne deze verwoesting nooit meer te boven gekomen. De stad bleef als een puinhoop achter en de bisschopszetel werd verplaatst. Tegenwoordig is het een onbetekend plaatsje. De herinnering aan de vroegere bisschoppen leeft voort op de wanden van het bescheiden kerkje waar hun namen in sierlijke letters op geschilderd zijn.
© A. van den Akker s.j.
