× 
Klik in dit venster
op: http://beeldmeditaties.nl
om naar die site over te stappen.

Sluit het venster om te blijven.

           
welkom menu contactzoeken
HeiligenkalenderHeiligen op naamPatroonheiligenHedendaagse namenMeer...
 Pater Dries van den Akker s.j., de auteur van de hagiografieën, overleed 30 oktober 2022
† 1419  Vincentius Ferrer

Info afb.
Onder: Troonrede

Vincentius (in Bretagne Visant) Ferrer (soms Ferrier) op, Vannes, Bretagne, Frankrijk; kloosterling & volkspredikant; † 1419.

Feest (4 & ) 5 april.

Hij was rond 1350 in het Spaanse Valencia geboren uit een Engelse vader en een Spaanse moeder. Reeds op jonge leeftijd trad hij toe tot de orde der dominicanen. Hij werd een beroemd predikant die heel Europa doortrok om de mensen op te roepen zich van hun lakse levenswijze te bekeren. Hele volksmassa's kreeg hij op de been. Hij wist ze meesterlijk te bespelen in dienst van het evangelie. Het was dus een slimme zet van de tegenpaus te Avignon, Clemens VII (1378-1394), toen hij van Vincentius' kwaliteiten gebruik maakte om het koninklijk huis van Aragón op zijn hand te krijgen.

De verwarring binnen de kerk van die tijd was zo groot dat zelfs een heilig man als Vincentius lange tijd gemeend heeft hiermee de goede zaak te dienen. De leiding van de dominicaner orde riep hem echter terug en gaf hem een spreekverbod; nu gaf hij les aan de domschool van Valencia. Maar vanaf 1399 trad hij weer op in het openbaar. Toen hij in Toulouse preekte, werden de lessen aan de plaatselijke universiteit drie weken lang stilgelegd om ieder de gelegenheid te geven naar hem te gaan luisteren.

Pas in 1412 begon hij in te zien dat hij fout was geweest met zijn steun aan de paus van Avignon. Dat was een zeer pijnlijke ontdekking. Hoe diep dit alles hem geraakt moet hebben, kunnen we afleiden uit het feit dat hij zich van nu af 'afgezant van Paus Jezus' noemt. Het Concilie van Konstanz (1413-1417) zorgde ervoor dat er weer één paus aan het hoofd van de kerk stond. Hij speelde een belangrijke rol in het schisma rond de ware paus. In 1416 maakte hij zich in een rede te Perpignan, Zuid-Frankrijk, officieel los van de toenmalige tegenpaus van Avignon, Benedictus XIII. Daarop trok hij naar Bretagne om er het volk weer tot God te brengen. Maar hij was intussen een oud man geworden. Hij kon zelfs niet meer op zijn eigen benen staan; hij moest door een ezel gereden worden. Het was tenslotte te Vannes dat hij stierf. Daar ligt hij ook begraven.

Met hem worden op deze dag ook herdacht zijn gezellen Antonius Fuster, Blasius van Auvergne en Petrus Cerdan. Wat was hun plaats? Om daarachter te komen is het goed te beseffen dat Vincentius massa's mensen trok, soms wel tachtigduizend.

Wie hem eenmaal gehoord had, wou niet meer weg en trok met hem mee naar de volgende standplaats. Met als gevolg dat hij vaak door duizenden mensen werd begeleid. Onder zijn gevolg waren priesters die meteen biecht konden horen; er waren zangers bij en muzikanten met draagorgeltjes die de dienst opluisterden met muziek en gezang; klerken en notarissen waren erbij die het bijleggen van ruzies en de afhandelingen van geschillen meteen vastlegden; er waren mannen bij die voor eten en slapen moesten zorgen voor al die mensen. Hij was gewoon drie maal per dag een toespraak te houden; opvallend was daarbij dat zijn stem niet zwakker werd. Hoewel hij alleen in het Spaans sprak, zijn moedertaal, werd hij begrepen door Fransen, Italianen, Duitsers, Engelsen en zelfs Grieken en Hongaren. Hij moet ook onnoemelijk veel wonderen hebben verricht; hij wekte een aantal doden weer ten leven; wist brood en meel te vermenigvuldigen; genas blinden, stommen, lammen en geesteszieken; als hij een zieke de hand oplegde, was deze weer beter.

Patronaten
Hij is patroonheilige van de Spaanse stad Valencia en de Bretonse plaats Vannes; verder van huizenbouwers, dakdekkers, dakpanfabrikanten, houtbewerkers, loodgieters. Zijn voorspraak wordt ingeroepen tegen epilepsie en toevallen, hoofdpijn, koorts en allerhande ziekten; verder wordt zijn voorspraak gevraagd voor een goed huwelijk, voor vruchtbaarheid, voor een zalige dood en tegen gevaren. In Bretagne is hij ook patroon van de paarden.

[000»Wolfs-Postz:29.41; 014; 100; 101a; 102; 103; 104»V.-Ferrier; 105; 106; 107; 108; 109p:206(vig).217; 110; 111p:165; 111a; 112; 113; 117»Visant; 127»V.-Ferrier; 135/3p:162; 143p:72; 149/2p:21.24; 188; 193»V.-Ferrier; 200/1»04.05; 208p:42; 224p:147.230; 229; 233p:670; 246; 252; 267»V.-Ferrier; 280p:94»V.-Ferrier; 293p:67; 300p:390; 329/1p:352; 345p:80; 355; Kuyle, Albert 'In Excelsis' p:66; Dries van den Akker s.j./2010.04.05]


Voor Rond Zending: 2009, september. Thema ‘Troonrede’

21

Welke heilige past er bij een troonrede? Jezus natuurlijk, met zijn Bergrede, waarin Hij zijn levensvisie uiteenzet; en ons uitnodigt Hem daarin bij te vallen en te volgen. Mozes die de van God ontvangen Wet afkondigt op de berg Sinaï. Paulus, prekend op de Areopaag in Athene.

Ik kies voor Vincentius Ferrer, een beroemd predikant († 1419; feest 5 april). Hij behoorde dan ook tot de Orde der Predikheren, de Dominicanen. Hij trok heel Europa door om de mensen op te roepen zich van hun lakse levenswijze te bekeren. Hele volksmassa's kreeg hij op de been. Hij wist ze meesterlijk te bespelen in dienst van het evangelie. Zijn komst was groot nieuws. Toen hij bij voorbeeld de Zuid-Franse stad Toulouse aandeed, werden de lessen aan de plaatselijke universiteit drie weken lang stilgelegd om ieder de gelegenheid te geven naar hem te gaan luisteren. Een tijdgenoot schrijft:
‘Wie hem eenmaal gehoord had, wou niet meer weg en trok met hem mee naar de volgende standplaats. Met als gevolg dat hij vaak door duizenden mensen werd begeleid. Onder zijn gevolg waren priesters die meteen biecht konden horen; er waren zangers bij en muzikanten met draagorgeltjes die de dienst opluisterden met muziek en gezang; klerken en notarissen waren erbij die het bijleggen van ruzies en de afhandelingen van geschillen meteen vastlegden; er waren mannen bij die voor eten en slapen moesten zorgen voor al die mensen. Hij was gewoon drie maal per dag een toespraak te houden; opvallend was daarbij dat zijn stem niet zwakker werd. Hoewel hij alleen in het Spaans sprak, zijn moedertaal, werd hij begrepen door Fransen, Italianen, Duitsers, Engelsen en zelfs Grieken en Hongaren. Hij moet ook onnoemelijk veel wonderen hebben verricht; hij wekte een aantal doden weer ten leven; wist brood en meel te vermenigvuldigen; genas blinden, stommen, lammen en geesteszieken; als hij een zieke de hand oplegde, was deze weer beter.’
Je hoort hoe deze verteller wil duidelijk dat de tijden van het evangelie rond Vincentius herleefden. Hij stierf uiteindelijk in de Bretonse stad Vannes. Daar ligt hij begraven in de kathedraal. Vooral in Bretagne wordt hij nog veel vereerd.

Bijgaande afbeelding komt uit de kerk van het Bretonse plaatsje St-Perreux. De kunstenaar plaatst hem tegen een hemels blauwe achtergrond. Hij geeft hem een koperen toeter mee, omdat zijn stem en boodschap ver reikte. Bovendien voorziet hij hem van een vlammetje op zijn voorhoofd. Hij suggereert dat Vincentius - net als de apostelen met Pinksteren - een vurige tong ontving. Wordt van hem niet verteld dat ieder mens hem in zijn eigen taal verstond, net als destijds bij de apostelen?

En ik? Spreek ook ik met de vurige tong van de liefde een taal die iedereen verstaat, en die klinkt als een schallend koperen instrument?


© A. van den Akker s.j. / A.W. Gerritsen

VoorwoordHoe wordt men heilig?
© AuteursrechtWoordenboek
LeeswijzerGastenboek
Bronnen