× 
Klik in dit venster
op: http://beeldmeditaties.nl
om naar die site over te stappen.

Sluit het venster om te blijven.

           
welkom menu contactzoeken
HeiligenkalenderHeiligen op naamPatroonheiligenHedendaagse namenMeer...
 Pater Dries van den Akker s.j., de auteur van de hagiografieën, overleed 30 oktober 2022
† ca 490  Vasius van Saintes

Info afb.

Vasius (ook Vaise of Vaize) van Saintes, Frankrijk; bisschop; † ca 490.

Feest 16 april.

Zijn ouders overleden, toen hij nog jong was; ze lieten hem een enorme erfenis na. Op zeker moment besloot hij zich uit de wereld terug te trekken om een Godgewijd leven te leiden. En zo begon hij al zijn bezittingen weg te schenken aan de armen. Maar dat was niet naar de zin van zijn naaste familieleden. Met name een zekere Proculus stookte zijn zoon Namantius tegen hem op, suggererend dat hij hem beroofde van de erfenis waar hij recht op had. De jongeman voorzag zich van een knuppel en verjoeg Vasius uit het landhuis dat hij bewoonde. Deze wendde zich tot de Visigotische vorst Alarik II († 507) om hulp.

Alarik stelde hem in het gelijk en overhandigde hem een document waarin hij Proculus en zijn zoon dreigde met de ergste straffen, als ze hem ook nog maar iets in de weg zouden leggen. De levensbeschrijver merkt hier tussen twee haakjes op: ‘Die Alarik mocht dan een heiden zijn, hij had wel gevoel voor gerechtigheid.’

Toen Proculus hiermee geconfronteerd werd, roep hij uit: ‘Dat moest er nog bijkomen dat ik me door jouw toedoen de ergernis van de koning op de hals zou halen. Daar gaan we meteen een eind aanmaken.’ Hij gaf zijn bedienden opdracht zich van Vasius meester te maken, hem aan een paal vast te binden en hem allerlei folteringen te laten ondergaan. Maar de man Gods verdroeg dat alles. Toen vroeg Proculus aan zijn zoon: ‘Wat doen we met iemand die zo weinig onder de indruk is van zo’n behandeling?’ Waarop Namantius huichelachtig antwoordde: ‘Ik denk dat we hem dan zijn bezittingen terug moeten geven.’ Dus deden die twee net alsof ze hem zijn vrijheid hergaven en rustig naar huis lieten gaan.

Maar de volgende morgen kwamen ze terug met het vaste plan hem om te brengen. Vasius begreep onmiddellijk wat ze kwamen doen en viel op zijn knieën voor een laatste gebed. Het was Namantius die hem doodde met het zwaard. Hij kon zijn geluk niet op. Hij liet het lijk van Vasius verbranden. Alles was nu voor hem. Maar midden in zijn hysterische triomf werd hij getroffen door een stekende pijn; zijn ingewanden kwamen naar buiten en hij stierf, terwijl zijn lijk een afzichtelijke stank verspreidde.

Verering & Cultuur
Een vrome christen zocht de resten van Vasius bijeen en borg ze in een schrijn. Er werd een kapelletje voor gebouwd, waar al gauw allerlei wonderen gebeurden. Van heinde en ver kwamen pelgrims toegestroomd. Daaruit groeide een plaatsje dat naar hem werd genoemd: Saint-Vaize.


Bronnen
[Bdt.1925; Gué.1880/4p:445-446;Hlw.1924; Mül.1860; Dries van den Akker s.j./208.05.10]

© A. van den Akker s.j. / A.W. Gerritsen

VoorwoordHoe wordt men heilig?
© AuteursrechtWoordenboek
LeeswijzerGastenboek
Bronnen