 |
 |
 |
 |
 |
 |
||
| welkom | menu | contact | zoeken |
×
Klik in dit venster
op: http://beeldmeditaties.nl
om naar die site over te stappen.
Sluit het venster om te blijven.
 Info afb. |
Ethelbert van Hereford, koning & martelaar, Engeland; † 794.
Feest: 20 mei.
Hij was de zoon van koning Ethelred van East Anglia. Volgens de overlevering volgde hij als veertienjarige prins zijn vader op rond 779. Er werd voor hem een huwelijk gearrangeerd met prinses Althryda (ook Aelfthryth of Etheldritha), dochter van koning Offa van Mercia. Hij reisde dus naar Mercia; latere vrome schrijvers maakten er een tocht van vol duistere voortekenen. Zo zou er onderweg een aardbeving hebben plaats gevonden en raakte de zon verduisterd. Anderzijds werd hij door een troubadour toegezongen om zijn koninklijke afstamming te eren; uit dankbaarheid schonk Ethelbert de zanger een gouden ketting. Die nacht had hij een wonderlijke droom: hij veranderde in een vogel die een lied zong ter ere van Heilige Drievuldigheid...
Aanvankelijk werd hij door zijn beoogde schoonouders zeer hartelijk ontvangen. Maar door onbekende oorzaak sloeg de stemming om. Er was een fluistercampagne tegen hem gaande aan het hof. Was dat misschien omdat hij een onafhankelijk East-Anglia voorstond ten koste van de macht van Mercia? Later, toen hij eenmaal als heilige werd vereerd, veronderstelde men dat hij een zeer vrome jonge vorst was die ervan droomde een celibatair leven te leiden. Hij zou dus de reis naar Mercia hebben ondernomen om dit duidelijk te maken. Dat zou vooral bij zijn aanstaande schoonmoeder, koningin Cynethryth, zeer slecht gevallen zijn. Hoe dan ook, op haar uitdrukkelijk verzoek werd hij tijdens een onderhoud met koning Offa gedood door ene Grimbert. Waarschijnlijk gebeurde dat in de koninklijke residentie te Sutton Walls, even ten noorden van Hereford. Ze begroeven hem in Marden, vijf kilometer ten noorden van Hereford.
Verering & Cultuur
Toen er wonderen begonnen te geschieden op zijn graf, besefte men dat men met een heilige van doen had. Zijn relieken werden overgebracht naar de kathedraal van Hereford. Tijdens het vervoer - aldus de legende - rolde het afgeslagen hoofd van de wagen en kwam in een greppel terecht. Een blinde man zou er bij toeval over gestruikeld zijn, en aldus zijn zicht hebben teruggekregen. Met het oog op een passende begrafenis werd het stoffelijk overschot vlak naast de kathedraal geparkeerd. Op die plek ontsprong een bron, waarvan het water geneeskrachtige werking bleek te hebben: het hielp vooral bij kanker- en andere gezwellen. Later ontstond het gebruik de beden om genezing kracht bij te zetten door spelden in het bronwater te gooien. Eenmaal in de kathedraal genoten de relieken een intensieve verering. Ze raakten verspreid door de inval van Wales in 1055. Toch is sindsdien Ethelbertsd nagedachtenis steeds in ere gehouden. Weliswaar ging dit alles verloren tijdens de troebelen van de Reformatie, maar intussen is er een nieuwe reliekschrijn geplaatst in de nabijheid van het hoofdaltaar.
Hij is beschermheilige van Hereford.
© A. van den Akker s.j.
