 |
 |
 |
 |
 |
 |
||
| welkom | menu | contact | zoeken |
×
Klik in dit venster
op: http://beeldmeditaties.nl
om naar die site over te stappen.
Sluit het venster om te blijven.
 Info afb. |
Léon Ducoudray sj, Parijs, Frankrijk; martelaar met Alexis Clerc sj, Anatole de Bengy sj, Pierre Olivaint sj, Jean Caubert sj, George Darboy, aartsbisschop van Parijs & enkele anderen; † 1871.
Feest 24 mei.
Pater Léon Ducoudray werd op 6 mei 1827 geboren in de Franse plaats Laval. Op 2 oktober 1852 trad hij in bij de jezuïeten en begon zijn noviciaat te Angers. Na zijn priesterwijding werd hij op 25 augustus 1866 benoemd tot rector van de Ste-Genevièveschool in Parijs.
Pater Alexis Clerc werd op 11 december 1819 geboren in de Franse hoofdstad Parijs. Zijn ouders hechtten geen enkel belang aan een godsdienstige opvoeding. In 1841 werd hij marinier. Dat zou hij dertien jaar blijven. Aangetrokken door de vroomheid van een aantal zeelieden begon hij weer werk te maken van zijn geestelijk leven. In 1854 keerde hij terug naar Parijs en werd bevorderd tot commandant. Vervolgens deed hij een retraite bij de jezuïetenpater Ravignan en besloot zelf ook jezuïet te worden. Op 28 augustus 1854 begon hij zijn noviciaat in St.-Acheul. Tijdens zijn opleiding kreeg hij opdracht wiskunde te geven aan de Ste-Genevièveschool. Daar leerde hij pater Ducoudray kennen.
Toen Frankrijk in 1870 de oorlog verklaarde aan Duitsland, meldde hij zich aan in het ziekenhuis van Vaugirard om te helpen bij de verzorging van de gewonde soldaten. Begin 1871 verhuisde hij naar Ste-Geneviève.
Toen in datzelfde jaar de Duitsers een beleg sloegen rond de stad Parijs, vluchtte de regering naar Versailles. Op 18 maart werd er een socialistische Commune ingesteld, die de lopende zaken zou behartigen. Al gauw bleek hoe anti-clericaal deze Commune was. Van lieverlee werden er steeds meer maatregelen tegen de kerk en de geestelijkheid afgekondigd. Op 3 april vaardigde zij uit, dat alle kerkelijke bezittingen aan de overheid zouden vervallen.
Omdat Pater Ducoudray de bui had zien aankomen, had hij al zijn medebroeders en studenten laten overbrengen naar het plaatsje Athis even buiten Parijs. Toen hij op het punt stond zich bij hen te voegen, overleed er plotseling een huisgenoot. De jezuïeten kwamen terug van Athis om de volgende dag, 4 april, de begrafenis mee te kunnen maken.
In de vroege morgen van die vierde april werd het jezuïetenhuis omsingeld door gewapende leden van de Commune. Allen die in huis werden aangetroffen, werden gearresteerd: de paters Ducoudray, Clerc en De Bengy, vijf andere priesters, vier broeders en zeven huisknechten.
Pater Anatole De Bengy was op dat moment 46 jaar oud, geboren te Bourges op 19 september 1824. Hij was destijds aangenomen in de Jezuïetenorde door pater Roothaan († 1853; sterfdag 8 mei). Tijdens zijn studies gaf hij les op het College van Brugelette. Na zijn priesterwijding bekleedde hij allerlei functies op verschillende colleges. Met een aantal andere paters werd hij in 1856 uitgezonden naar de Krimoorlog als legeraalmoezenier. Toen in 1870 Parijs werd belegerd werd hem op zijn verzoek die roeping weer toevertrouwd. Hij begeleidde de ambulancediensten in de banlieu van Parijs.
De drie paters werden apart van de anderen gevangen gezet. Drie keer per week werd het hun toegestaan bezoek te ontvangen. Op 13 april voegden zich nog twee andere paters bij hen: Pierre Olivaint en Jean Caubert. De anderen werden zonder enige uitleg weer vrijgelaten.
Pater Pierre Olivaint was op 22 februari 1822 geboren in Parijs. Tijdens zijn studies gaf hij zelf les op enkele aanzienlijk scholen en werd tenslotte benoemd tot persoonlijk leermeester van de jongste zoon van hertog La Rochefoucauld-Liancourt. In 1845 trad hij in bij de jezuïeten. Na zijn priesterwijding werd hij aangesteld als leraar aan het prestigieuze jezuïetencollege te Vaugirard. Bovendien werd hij er rector en overste. In 1865 werd hij rector van de jezuïetenparochie aan de Rue de Sèvres.
Pater Jean Caubert was Parijzenaar; hij was er op 20 juli 1811 geboren. Hij studeerde rechten en oefende het beroep uit van advocaat, ton hij besloot in te treden bij de jezuïeten (1845). Na zijn priesterwijding was hij in verschillende jezuïetenhuizen van Frankrijk zielzorger en biechtvader. Hij staat te boek als eenman van grote bescheidenheid.
De gevangenen werden overgebracht naar de strafgevangenis van La Roquette, doorgaans bestemd voor ter doodveroordeelden. Omdat door de politieke verwikkelingen de dagen van de Commune geteld leken, wilden de leden ervan zich wreken op hun gijzelaars.
In de vroege morgen van 24 mei werden zes namen voorgelezen van geestelijken die terechtgesteld zouden worden: George Darboy, aartsbisschop van Parijs, de jezuïetenpaters Ducoudray en Clerc, twee wereldheren en een ambtenaar. Het vonnis werd onmiddellijk uitgevoerd.
De volgende dag werden de lijken begraven ergens op het kerkhof van Père Lachaise. Op 26 mei werden de overige gevangenen in koelen bloede afgemaakt. Onder hen bevonden zich de paters Olivaint, Caubert en De Bengy.
Op 27 mei viel de Commune. Twee dagen later werden de lijken weer opgegraven. De jezuïeten brachten hun doden over naar de kerk in de Rue de Sèvres. Op 31 mei werden ze begraven op het kerkhof van Mont-Parnasse. Enige jaren later werden hun relieken toch weer overgebracht naar de kerk in de Rue de Sèvres en vlak voor het hoofdaltaar begraven.
Op 17 februari 1937 is het proces tot zaligverklaring voor de vijf jezuïeten-martelaars op gang gebracht.
© A. van den Akker s.j.
