×
Klik in dit venster
op: http://beeldmeditaties.nl
om naar die site over te stappen.
Sluit het venster om te blijven.
Info afb. |
Caraunus (ook Céran, Ceraunus of Chéron) van Chartres, Frankrijk; diaken & martelaar; † 5e eeuw.
Feest 28 mei & 18 oktober (overbrenging relieken).
Er is een oude overlevering die weet te vertellen dat hij uit Rome afkomstig was en leefde in de eerste eeuw. Bij toeval - zo heet het – las hij een tekst uit de Brieven van Paulus: ‘De wijsheid en de wetenschap van deze wereld zijn dwaas in de ogen van God.’
Zie 1 Korintiërs 02
Hij zou op onderzoek zijn uitgegaan, en liet zich de leer van Christus uitleggen. Die sprak hem zo aan dat hij zich liet dopen. Voortaan wenste hij zijn leven te wijden aan de zaak van Christus, en zag af van het eervolle huwelijk dat zijn ouders voor hem geregeld hadden. Na hun dood verdeelde hij hun enorme erfenis onder de armen en liet zich wijden. Omdat hij zich voor het priesterambt onwaardig achtte, is hij nooit verder gekomen dan het diakenschap.
Het was tijdens de regering van keizer Domitianus (81-96) dat hij Rome verliet en zich op weg begaf naar Gallië. In Marseille en Lyon wist hij door zijn prediking en de wonderen die hij daarbij verrichtte, velen tot het christelijk geloof te brengen. Uiteindelijk kwam hij in de buurt van Chartres waar op dat moment Sint Dionysius bezig was het eerste zaad van het geloof uit te strooien.
Volgens de huidige stand van de wetenschap neemt men aan dat Dionysius optrad rond het jaar 250 (feest 9 oktober). Maar volgens de legende werd hij met nog 6 anderen door Sint Petrus zelf naar Gallië gezonden om er het evangelie te verkondigen…
Vanuit Chartres trok hij met enkele gezellen richting Parijs om ook daar het evangelie te verkondigen. Maar ze waren nog maar enkele kilometers buiten de stad of ze vielen in handen van rovers. Terwijl hij de onverlaten bezig hield, gaf hij zo zijn gezellen de kans een goed heenkomen te zoeken. Tot hun teleurstelling vonden de boeven in zijn bagage geen goud of zilver. Uit pure woede sloegen ze hem het hoofd af. Bij het vallen van de duisternis durfden zijn gezellen weer tevoorschijn te komen en begroeven Chéron op de plek die hij tevoren zelf had aangewezen als de plaats waar hij na zijn dood begraven wenste te worden. Sindsdien heette het daar ‘Heilige Berg’ (Montagne-Sainte). Er gebeurden vele wonderen en genezingen. Dat was dan ook de reden waarom ten tijde van koning Clovis († 511) een rijke inwoner van Chartres er een kerk stichtte. Daarnaast kwam er ook een kerk op de plek zelf van zijn marteldood.
[Gué.1880/6p:277]
Feiten?
Intussen is men het er over eens dat Sint Chéron niet van Romeinse, maar van Gallische afkomst was. Ook zou hij niet hebben geleefd in de 1e, maar in de 5e eeuw. Tegenwoordig vertelt men zijn verhaal als volgt.
Op jonge leeftijd gaf hij al zijn bezittingen weg en trok de eenzaamheid in om het leven van een kluizenaar te leiden. Toen de plaatselijke bisschop hem opmerkte, wijdde hij hem diaken en zond hem erop uit om in de wijde omgeving het evangelie te preken. Naar het schijnt zette hij zijn woorden kracht bij door allerlei genezingen te verrichten. Op weg naar Parijs stuitte hij in de omgeving van Chartres op struikrovers die hem doodden en het hoofd afsloegen. Hij zou daarop zijn hoofd in de handen hebben genomen en naar de plek gewandeld zijn waar hij begraven wenste te worden.
Opvallend dat de oude legende hier niets over zegt. Waarschijnlijk is deze episode ontleend aan het verhaal over de marteldood van Sint Dionysius!?
Die plek heette sindsdien ‘Montagne Sainte’ (Heilige Berg). Later bouwde men er een klooster dat naar hem werd genoemd: St-Chéron. Daar werden ook zijn relieken bewaard. Dat was de plek waar de huidige kathedraal staat. Op de plaats van zijn gewelddadige dood staat nog de kerk St-Chéron-du-chemin.
Patronaten
Hij is patroon van het naar hem genoemde plaatsje Saint-Chéron (bij Parijs).
Afgebeeld
Hij staat afgebeeld op het retabel boven het hoofdaltaar in de aan hem toegewijde kerk van het Bretonse plaatsje Cavan (gem. La Roche-Derrien, Côtes-du-Nord).
© A. van den Akker s.j. / A.W. Gerritsen