× 
Klik in dit venster
op: http://beeldmeditaties.nl
om naar die site over te stappen.

Sluit het venster om te blijven.

           
welkom menu contact zoeken
HeiligenkalenderHeiligen op naamPatroonheiligenHedendaagse namenMeer...
 Pater Dries van den Akker s.j., de auteur van de hagiografieën, overleed 30 oktober 2022
† 1667  Sforza Pallavicini

Info afb.

Sforza Pallavicini sj; jezuďet & kardinaal; † 1667.
Sterfdag 5 juni.

Hij werd geboren te Rome op 28 november 1607 als oudste zoon en erfopvolger van markies Alessandro Pallavicino en diens tweede vrouw Francesca Sforza di Santa Fiora. Later veronderstelde men ten onrechte dat hij Pedro Sforza Pallavicino heette. Hij gebruikte voor zichzelf echter consequent de zeldzame Italiaanse voornaam Sforza.

Hij zag af van zijn erfopvolging en wijdde zich aan een opleiding tot priester. Hij behaalde aan het Romeins college doctoraten in de filosofie (1625) en de theologie (1628). Paus Urbanus VIII († 1644) benoemde hem in allerlei administratieve en diplomatieke functies. Toen een van zijn vrienden in het Vaticaan in diskrediet raakte, 1632, trof dat ook zijn positie. Om de druk van de ketel te halen werd hij als deservitor uitgezonden naar Jesi, Orvieto en Camerino, waar hij meerdere jaren verbleef.

Ondanks heftige tegenwerking van zijn vader besloot hij jezuďet te worden. Hij trad in op 21 juni 1637. Na de twee jaar noviciaat werd hij aan het Romeins College professor in de filosofie; vanaf 1643 doceerde hij er ook theologie wat hij tot 1651 zou blijven doen. Ook daarna bleef hij de prefect van de studies aan het Romeins College. Hij onderhield zeer hartelijke banden met paus Alexander VII († 1667), die destijds nog als Fabio Chigi huisvriend bij de familie Pallavicini was geweest, met als gevolg, aldus de Venetiaanse gezant aan het hof van de paus, ‘dat er geen dag voorbij ging of zij hadden minstens twee- of driemaal in een persoonlijk onderhoud zaken van allerlei gewicht met elkaar besproken.’ Het was dan ook paus Alexander die hem op 9 april 1657 de waardigheid van kardinaal verleende, aanvankelijk in het geheim (‘in pectore’), maar in 1659 werd dat alsnog openbaar gemaakt.

Pallavicini heeft een aantal publicaties op zijn naam staan over filosofische en theologische onderwerpen. Maar hij is het meest bekend om zijn standaardwerk over de geschiedenis van het Concilie van Trente, voor het eerst gepubliceerd te Rome in 1566 en later nog een aantal keren bewerkt en in verschillende talen vertaald. Tot diep in de 19e eeuw gold het als de meest gezaghebbende studie over dit onderwerp. Hij had dan ook toegang gehad tot documenten en bronnen die tot dan toe voor anderen gesloten waren gebleven. Toen historici in de 19e eeuw eindelijk ook inzage kregen in die bronnen, constateerden zij dat Pallavicini er met de grootste nauwkeurigheid gebruik van had gemaakt.

Hij stierf te Rome op 5 juni 1667, zestig jaar oud. Hoewel hij gewend was in de hoogste kringen te verkeren staat hij te boek als een man van buitengewone bescheidenheid. Van een zalig- of heiligverklaring is bij mijn weten nooit sprake geweest.


Bronnen
[Chy.1910p:125; Koc.1934kol:1362; https://en.wikipedia.org/wiki/Francesco_Sforza_Pallavicino; https://www.newadvent.org/cathen/11426a.htm; Dries van den Akker s.j./2022.06.05]

© A. van den Akker s.j.

VoorwoordHoe wordt men heilige?
© AuteursrechtWoordenboek
LeeswijzerGastenboek
Bronnen