 |
 |
 |
 |
 |
 |
||
| welkom | menu | contact | zoeken |
×
Klik in dit venster
op: http://beeldmeditaties.nl
om naar die site over te stappen.
Sluit het venster om te blijven.
 Info afb. |
Liberatus van Carthago (ook van Capse), Afrika; monnik en martelaar met Bonifacius, diaken; Servus en Rusticus, subdiakens; Rogatus en Septimus, monniken; en Maximus, een jongen nog; † 484 (soms 483)
Feest 2 juli & 17 augustus
Zij werden het slachtoffer van de richtingenstrijd onder de christenen in Noord-Afrika. Hunnerik, de Vandalenkoning, was de Ariaanse leer toegedaan, en wenste dat iedereen hem daarin zou volgen. Niet goedschiks dan desnoods kwaadschiks.
Zo arresteerde men de kleine communiteit van een kloostertje te Capse, gelegen in de binnenlanden van het huidige Tunesië. Het klooster werd verwoest. De inwoners bracht men over naar Carthago. Daar werden ze aan een verhoor onderworpen en gedwongen over te gaan tot de Ariaanse leer. Wat ze weigerden. Ze kregen allerhande ontberingen en folteringen te doorstaan, maar bleven standvastig. Apart wordt melding gemaakt van Maximus, een jongen nog. Hij was aan het klooster toevertrouwd als oblaat.
De koning nam hem apart en spiegelde hem een geweldige toekomst voor, als hij zijn dwaasheid zou opgeven en een beter leven kiezen. Maar de jongen antwoordde dat hij met de monniken had geleefd, gebeden en boete gedaan, en dat hij hen trouw wenste te blijven, zelfs als dat zijn leven zou kosten.
Uiteindelijk zag Hunnerik dan ook geen andere oplossing dan hen ter dood te brengen. Hij liet een oud schip, dat al jaren onzeewaardig in de haven lag, vol stouwen met stro. Bond de slachtoffers vast aan de masten en liet het schip in brand steken. Maar het vuur doofde. Dat gebeurde een aantal keren. Waarop de toegestroomde menigte de beulen belachelijk begonnen te maken. Toen wisten ze niets beters te doen dan hun slachtoffers met roeispanen dood te knuppelen.
Zij moeten niet verward worden met Liberatus van Carthago, de arts die in diezelfde tijd met een aantal gezellen de marteldood onderging († 484; feest 23 maart). Wellicht zijn zelfs hun verhalen met elkaar verward en verweven.
Voorheen stonden ze op 17 augustus 483. Het in 2001 geheel herziene Martyrologium van het Vaticaan plaatst hen op 2 juli 484.
© A. van den Akker s.j.
