× 
Klik in dit venster
op: http://beeldmeditaties.nl
om naar die site over te stappen.

Sluit het venster om te blijven.

           
welkom menu contact zoeken
HeiligenkalenderHeiligen op naamPatroonheiligenHedendaagse namenMeer...
 Pater Dries van den Akker s.j., de auteur van de hagiografieën, overleed 30 oktober 2022
† 275  Mamas van Cesarea met Theodotus, Rufina en Ammia

Info afb.

Mamas (ook Mammas, Mamantos, Mammetos en Mammès) van Cesarea, Cappadocië (= het huidige Midden-Turkije); martelaar met zijn ouders Theodotus en Rufina en zijn min Ammia; † 275.

Feest 12 & 13 juli (Byzantijnse Kerk) & 17 & 31 (Theodotus, Rufina & Ammia) augustus & 2 september (Byzantijnse Kerk)).

Hij was een herder, afkomstig uit Gangra in Paflagonië. Zijn ouders, Theodotus en Rufina, waren overtuigde christenen. Dat was de reden waarom ze in de gevangenis waren geworpen. Theodotus viel het eerste ten offer aan de beul; Rufina volgde pas nadat zij haar kind had gebaard. Het werd gewoon aan zijn lot overgelaten tussen de lijken van zijn beide ouders. Toen werd er een engel van Godswege gezonden naar een weduwe, Ammia geheten. Hij droeg haar op voor het kind te gaan zorgen. Daarop vroeg zij toestemming aan de overheden om de doden te mogen begraven en de zorg voor het achtergebleven kind op zich te nemen. Ze nam het bij zich in huis, maar het zei geen woord tot op zijn vijfde jaar! Toen kwam het eerste woord eruit: "Mama". Sindsdien werd hij zo genoemd: Mamas. Op school bleek hij een briljante leerling. Bovendien verborg hij zijn christelijke geloofsovertuiging niet, integendeel, hij kwam er telkens duidelijk voor uit, waarbij hij de stomme afgoden van zijn heidense medeleerlingen belachelijk maakte.

In 275 brak er ten tijde van keizer Aurelianus een christenvervolging uit. Men ontzag zelfs de christenkinderen niet. Mamas was pas vijftien toen hij werd opgepakt en voor de keizer geleid. Deze ried hem aan desnoods alleen maar met de lippen, desnoods zonder het hart Christus te verloochenen. Waarop Mamas antwoordde: "Ik zal Christus nooit verloochenen, niet met mijn lippen en evenmin met mijn hart!" Daarop beval de keizer dat hij allerhande martelingen moest ondergaan: hij moest worden geslagen met een stok, geschroeid met toortsen, en tenslotte in zee geworpen. Maar een engel kwam hem redden en voerde hem mee naar een berg bij Cesarea. Daar leidde hij het leven van een kluizenaar en zelfs de wilde beesten werden tam bij het zien van zijn heilige levenswijze. Maar tenslotte werd hij daar toch gevonden. Nu begonnen de folteringen overnieuw: hij overleefde het vuur en de wilde beesten, maar tenslotte werd hij door een heidense priester doorstoken met een drietand. Vele zieken werden genezen door zijn relieken aan te raken.


Bronnen
[107;139;14;404; Dries van den Akker s.j./2007.08.28]

© A. van den Akker s.j.

VoorwoordHoe wordt men heilige?
© AuteursrechtWoordenboek
LeeswijzerGastenboek
Bronnen