×
Klik in dit venster
op: http://beeldmeditaties.nl
om naar die site over te stappen.
Sluit het venster om te blijven.
Info afb. |
Severinus van Keulen, Duitsland; bisschop; † ca 403.
Feest 23 oktober
Puur historisch gesproken is alleen van hem bekend dat hij een tijdgenoot was van Sint Martinus van Tours († 397; feest 11 november) en aan het hoofd stond van de Keulse geloofsgemeenschap tegen het einde van de 4e eeuw.
Rond het jaar 900 ontstaat zijn levensbericht. Dat vereenzelvigt hem met zijn naamgenoot van Bordeaux († ca 420; feest 23 oktober). Daarin wordt o.m. verteld dat hij bisschop was, toen de stad bedreigd werd door de veroveringstochten der Franken. Dat zou zeer wel kunnen kloppen met de feiten.
Legende
Om te beginnen wordt er vermeld dat hij een onwaardige bisschop opvolgde, want deze was de Ariaanse ketterij toegedaan.
Er zou in Keulen zelf een bisschoppenvergadering gehouden zijn, waar de ketterse bisschop was afgezet en vervangen door Severinus. Vervolgens vertelt de legende hoe Sint Severinus op een dag hemelse stemmen hoorde, die hem verkondigden dat Sint Martinus zojuist gestorven was en in de hemel opgenomen. Severnus vroeg zijn aartsdiaken of hij het ook gehoord had, maar dat was niet het geval. Toen brachten ze een nachtwake in gebed voor het altaar door, en weer hoorde Severinus de stemmen. Andermaal vroeg hij zijn aartsdiaken of hij nu wel wat hoorde, en nu hoorde deze inderdaad stemgeluid, maar kon de klanken niet onderscheiden. Daarop vertaalde Severinus de hemelse boodschap: ‘Mijn heer, de heilige Martinus, is van deze wereld heengegaan, en vreugdevol opgenomen in het koor der hemelse scharen, want de duivel heeft hem niet aan zijn kant kunnen krijgen. Integendeel hij heeft het tot zijn schande tegen hem af moeten leggen. Maar zij zijn er wel de oorzaak van dat wij zijn uitvaartdienst niet met eigen oren hebben kunnen waarnemen.’ Bij navraag bleek dat Sint Maarten inderdaad op precies de dag van de hemelse boodschap was overleden.
Dat moet dan 8 november van het jaar 397 geweest zijn.
Er is ook een verhaal over een niet nader genoemde heilige woestijnvader die alleen maar een houten schoten bezat. In zijn gebed vroeg hij met wie hij straks de hemelse heerlijkheid zou mogen delen. Het antwoord luidde: ‘Met de heilige bisschop van Keulen, Severinus.’ Daarop vroeg de kluizenaar of hij de heilige man in een visioen te zien mocht krijgen. Dat werd hem toegestaan. Maar op dat moment zat de bisschop juist aan aan een overvloedig banket. De woestijnheilige was diep teleurgesteld. Met zo’n gulzige schrokop wou hij de hemel niet delen. Toen werd hem vanuit de hemel de les gelezen. Dat hij niet op uiterlijkheden mocht oordelen, en dat het nog maar de vraag was of hij met zijn armzalige houten schotel wel volmaakter was dan een bisschop die uit pastorale overwegingen het leven van zijn mensen deelde. De woestijnheilige bracht God dank dat Hij hem zo duidelijk de waarheid van zijn zondige gedachten onder ogen had gebracht.
Vervolgens vertelt de legende dat Severinus bisschop wordt van Bordeaux. Daar is hij ook gestorven. De Keulenaren waren hem helemaal vergeten. Voor straf kwam er drie jaar droogte over de stad. Toen herinnerden zij zich dat ze geen aandacht hadden besteed aan de verering van hun voormalige herder. Er ging een gezantschap naar Bordeaux. Vandaar brachten zij relieken van de heilige bisschop mee, en de droogte was voorbij.
Bordeaux heeft inderdaad een bisschop Severinus gehad, ter plaats ook bekend als Saint-Seurin († ca 420; feest 23 oktober’. Hij was afkomstig uit het oosten. Zijn sarcofaag bevindt zich nog altijd in de plaatselijke kathedraal. Zijn leven werd beschreven door Sint Venantius Fortunatus († kort na 600).
Verering & Cultuur
Severinus van Keulen werd begraven in de kerk van de heiligen Cornelius en Cyprianus. Eind 8e eeuw staat de kerk bekend als de St-Severin.
Hij is een van de stadspatroons van Keulen. Zijn voorapraak wordt ingeroepen bij grote droogte en bij onheil.
Afgebeeld als bisschop (mijter, staf, tabberd) met kerkmodel.
© A. van den Akker s.j. / A.W. Gerritsen