Pater Dries van den Akker s.j., de auteur van de hagiografieën, overleed 30 oktober 2022

Info afb.

Florentius van Straatsburg, Frankrijk; bisschop; † 693(?).

Feest 7 november.

Hij was afkomstig uit Ierland. Volgens de overlevering zou hij op een goed moment zijn overgestoken naar het vasteland in gezelschap van Arbogast († 678; feest 21 juli) en Hidulfus († ca 707; feest 11 juli). Waarschijnlijk gedreven door de spiritualiteit van het vreemdelingschap.

De latere vroomheid heeft Arbogast en Hidulfus met Florentius in verband gebracht, omdat alle drie in Elzas-Lotharingen verering genieten. Arbogast was - naar men thans aanneemt - echter geboren uit een adellijk Frankisch geslacht; Hidulfus, de latere abt van Moyen-Moutier, was afkomstig uit Regensburg.

Hij bouwde een hutje in een afgelegen dal in de Elzas en begon er de onherbergzame grond te bewerken. Vervolgens neemt de legende het over van de geschiedschrijver.

Legende
Er wordt verteld dat de wilde dieren telkens zijn moeizame werk weer ongedaan kwamen maken. Daarop beval hij hen dat ze zich voor de deur van zijn cel moesten verzamelen, en dat ze daar dienden te blijven tot ze van hem toestemming kregen om te gaan.

Met als gevolg dat de eigenaar van die bossen tijdens de jacht geen dier meer aantrof. Het gezelschap ging op onderzoek uit en trof alle dieren aan voor de deur van Florentius’ hutje. Ze stonden onbeweeglijk en roerloos alsof ze door onzichtbare touwen waren vastgebonden. De jagers waren zo kwaad dat ze voor straf de pij van de heilige meenamen. Hij is ze nog achternagerend met een bijl in de hand. Die wilde hij hun cadeau doen; ze zouden zo’n ding immers goed kunnen gebruiken, als ze zich een weg door het struikgewas moesten banen…

Hij trof de jagers aan voor een moeras. De paarden weigerden verder te gaan. De ruiters waren ervan overtuigd dat de dieren protesteerden tegen de wijze waarop zij de monnik behandeld hadden. Dus gaven ze hem zijn pij terug. Waarop de paarden het zonder mankeren weer op een galopperen zetten.

Toen koning Dagobert II († 679) hiervan hoorde, liet hij de heilige een paard brengen om zich gemakkelijker te verplaatsen. Maar Florentius weigerde. Hij gaf de voorkeur aan zijn ezeltje.

Hier gaat een verwijzing naar Jezus voorbij. Die had immers ook op een ezelsveulen gezeten. Of moeten we eerder denken aan koning Salomo die bij zijn inwijding als koning uit bescheidenheid niet op een paard, maar op een ezel de stad Jeruzalem binnenreed?

De koning had een dochtertje dat blind was. Hij ontbood de heilige met het verzoek haar te genezen. Omdat er bij aankomst in de koninklijke residentie geen dienaar klaarstond om zijn mantel in ontvangst te nemen, hing hij die - tot grote verwondering van de aanwezigen - op aan een zonnestraal, zo stevig als geen enkele spijker in de muur zou kunnen overtreffen.

Een dergelijk wonder wordt van meerdere heiligen verteld (bv. Servatius van Maastricht: † 384; feest 13 mei en Lucanus van Sabiona : † 5e eeuw; feest 20 juni; Goar van St-Goar: † 575; feest 6 juli; Amatus van Sitten: † ca 690; feest 13 september. Goedele van Brussel: † 712; feest 8 januari; Kunegondis van Bamberg: † 1035; feest 3 maart. Hierbij tekenen wij aan dat de vrouwelijke heiligen natuurlijk niet hun gewaad aan de zonnestraal ophingen, maar hun handschoenen).

Vervolgens legde hij het meisje de handen en was zij genezen.

Toen bisschop Arbogast van Straatsburg overleed, werd hij op advies van koning Dagobert benoemd tot diens opvolger. Hier stichtte hij een zogeheten Schottenklooster, het Thomasklooster. Daarnaast stichtte hij een klooster in Niederhaslach in het Zwarte Woud.

Schottenkloosters vond men verspreid over Europa. Zwerfmonniken uit Ierland, Schotland en Engeland konden er een onderdak vinden. Bekende Schottenkloosters waren bv. te vinden in Péronne, Regensburg en Würzburg.

---

Bronnen
[Bdt.1925; Bei.1983/1p:37; D'A.1985p:141; Lin.1999; Rge.2002; RR2.1640; Dries van den Akker s.j./2011.12.23]

---